Tijd voor Calexico ,wel bekend met hun muziek ,maar een band die ik nog nooit "live " aktie zag.
De muziek van Calexico doet me altijd denken aan soundtracks uit films ,mooie gitaarklanken en veel trompetgeschal. Wat me vooral bijgebleven is is de titeltrack van hun nieuwe album Algiers,erg mooi .En natuurlijk hun versie van de "Love" klassieker "Alona Again Or".Samengevat een prachtig optreden.
Weer terug naar de warme Congo tent voor het optreden van Bettey Lavette.Net op tijd voor een mooie plaats met zicht op het podium.Bettey staat bekend om haar zeer intense optredens en ze maakte het in de bloedhete tent volledig waar.De zangeres die in 2005 een geweldige comeback maakte gaf zich volledig,nieuwe songs maar ook een paar schitterende covers als Heart Of Gold van Neil Young(dan kan je bij mij niet meer kapot natuurlijk) Joy(Lucinda Williams) en Nights In White Satin(Moody Blues) een eerste, absolute hoogtepunt van deze zondag.
Nog wat te vroeg om me voor het podium van Bonnie Raitt te installeren dus een mooie gelegenheid om nog een deel van het optreden van Charlie Musselwhite en Ben Harper mee te pikken.Charlie loopt ook zo,n beetje mijn hele muzikale leven met me mee ,dus leuk om hem weer eens in aktie te zien. Ik persoonlijk ben niet zo kapot van de samenwerking tussen Ben en Charlie.Ik vind het gitaargeluid in combinatie met de mondharmonica wat aan de harde kant.Het merendeel van de zaal zal ,getuige de reactie,s,het hiermee niet eens zijn,dus wie ben ik om hier wat van te zeggen.Buiten kijf dat er prima bluesmuziek gemaakt werd.
Tijd om richting Nile zaal te gaan voor het Bonnie Raitt optreden.Ruimschoots op tijd ,maar die werd mooi opgevuld door het het optreden van Bobby Womack op het naastgelegen podium.een echte overlever die Bobby,levende soul legende en de schrijver van "It,s All Over now".Voor zover ik het kon bekijken vanaf de zijkant,en op het scherm,en gezien de reacties van het publiek een prima optreden.
Ondertussen was ik ook Van Morrison die-hard fan VanFan met diens zoon tegengekomen.Behalve VM is hij ook een groot liefhebber van de in onze ogen "goeie" muziek.Er was nog voldoende tijd om bij te kletsen ,en grappig is dan toch ook weer dat je beide weer wederzijdse kennissen blijkt te hebben.
En toen was het moment daar ,de gordijnen open en een vrolijke en goedlachse Bonnie betrad het podium.Een van de eerste tot de laatste minuut zeer boeiend optreden.Nog steeds die prachtige stem(met dat ruwe randje)en fenomenaal (slide)gitaarspel.
Prachtige setlist met o.a Right Down The Line (Gerry Rafferty)Thing Called Love(John Hiatt)Million Miles(Bob Dylan)een werkelijk schitterende uitvoering van Angel Of Montgomery ,I Got News For You met een hoofdrol voor organist Mike Finnegan die ook nog over een geweldige stem bleek te bezitten.Tussen door werden natuurlijk ook de lippen nog even bijgestift,een behoorlijke hoestbui van Bonnie zonder gevolgen en de tijd vloog om.De zaal uit zijn dak en natuurlijk was er tijd voor een toegift met o.a I Can,t Make you Love me .Een geweldig optreden wat ik niet had willen missen.
De band:George Marinelli (vocals, guitar); Mike Finnigan (vocals, keyboards); James "Hutch" Hutchinson (vocals, bass); Ricky Fataar (drums, percussion).
Het volgende optreden op mijn wenslijstje was Charles Bradley en zijn band in de Congo tent.Die was ondertussen al begonnen en het was daar dermate druk dat ik daar maar van afgezien heb .Tijd om de inwendige mens wat te versterken en een beetje bij te komen.Ondertussen was Sting ook begonnen maar daar had ik na Bonnie geen zin in.Ik prikte toen maar een willekeurig concert uit het programma en kwam in zaal Madeira uit,geen idee wat ik moest verwachten maar er waren in ieder geval heerlijke stoelen .Op het programma stond Hermeto Pascoal,nooit van gehoord maar in de Braziliaanse Jazz geschiedenis een grootheid .Het hoogtepunt van zijn cariere bleek uit 1971 te stammen toen hij met Miles Davis het album Live Evil opnam.Het werd voor mij een van de vreemdste concerten van de laatste tijd.Alleen de opkomst van de band was al bijzonder in optocht achter elkaar met allemaal een kwakend en piepend speelgoedbeest in handen...
Daarna het echte musiceren,en wat een muzikanten!Latin Jazz en Bossa Nova ritmes,improvisaties alles onder strakke leiding van Hermato(soort Leon Russell look a like)Het mooist werd ook hier voor het laats bewaard tijden de toegift.Hermato solo op de vleugel en de volgens mij klassiek geschoolde zangers Alina Morena die een prachtige aria ten gehore bracht,Een mooi voorbeeld van Jazz meets Klassiek.
Alina Morena
Dit was zo,n optreden waar ik normaal gesproken niet snel naar toe zou gaan ,maar dit festival leent zich er prima voor ook eens kennis te maken met andere muziekvormen.Ik heb ook hier in elk geval van genoten.
Al met al een mooie afsluiter van een heerlijk muzikale dag,
1 opmerking:
Het was inderdaad een mooi concert. Had Bonnie Raitt nog nooit live gezien, dus bij deze kan zij ook weer afgevinkt worden op mijn lijstje.
En gezellig bijgepraat ...!
Een reactie posten