Bill Wyman,s Rhythm Kings Middelburg 27-01-09

Foto Arthur
Bill Wyman(bass) Georgie Fame(organ) Albert Lee(guitar) Beverlee Skeete(vocals)
Trerry Taylor (guitar) Geraint Watkins(keyboard)Graham Broad(drums)Nick Payne(sax)
Frank Mead(sax)

Lekker concertje dinsdagavond in Middelburg,behalve Bill nog meer oude bekenden in de band,vooral als Van Morrisonfan was het leuk om Georgie Fame en Geraint Watkins weer eens in aktie te zien.Beide maken ook regelmatig deel uit van de V.Mband
Hoogtepunten van de avond waren voor mij Melody, Green River,Too Late,natuurlijk Honky Tonk Woman,Three Cool Cats,een heel aparte uitvoering van Johnny B Good en een prachtige Crying in the Rain van de Everly Brothers(Albert Lee zat ooit in de begeleidingsband van de Everly,s)


Bill in Middelburg
Een verslag uit de Provinciale Zeeuwse Courant.

MIDDELBURG - Zelden zat de Stadsschouwburg zo vol. Dat Bill Wyman er gisteravond optrad, was op zich al voldoende om de zaal te laten volstromen met oudere jongeren en jongere ouderen.

Maar door nog niet helemaal opgehelderde oorzaak bleek bovendien een flink aantal stoelen dubbel te zijn verkocht. Dat was dus improviseren en aanschuiven.

Opwinding was er al genoeg, want ja, hoe vaak maak je dat mee: een (weliswaar ex-)Rolling Stone in Middelburg? De vermaarde bassist zelf slofte om kwart over acht doodgemoedereerd het podium op. Spijkerpak, donkere bril, rode basgitaar. Are you ready for a good time? Retorische vraag.


Laat de rest maar aan de Rhythm Kings over, vaak wat oneerbiedig Wymans 'hobbyband' genoemd, maar dan wel met uitsluitend kleppers. Organist Georgie Fame en gitarist Albert Lee zijn de bekendste, maar ook de andere zes zijn fantastische muzikanten. Wie even snel telde, zag pakweg twee eeuwen podiumervaring staan.

Het negental leefde zich uit in een lange serie klassiekers uit de muziekgeschiedenis, verpakt in een cocktail van stijlen: van onversneden Chicago-blues tot soul en van cajun tot rock-'n-roll. Fame zette de toon met Ray Charles' I Got A Woman en daarna kwamen vele helden voorbij: Wilson Pickett, Fats Domino, Gene Vincent, T-Bone Walker, Creedence Clearwater Revival - het hield niet op.

Alles werd vaardig maar vooral ook bezield gebracht, de leadzang wisselde voortdurend zodat iedereen een hoofdrol had, het saxofoonduo Nick Payn en Frank Mead grossierde in malle pasjes en andere grollen, maar echte poespas zoals een lichtshow bleef achterwege. Alles draaide om de muziek en de liefde daarvoor. En die was bijna tastbaar.

Wyman zelf is nog steeds de stille Stone, neigend naar de achtergrond en met als voornaamste actie het verplaatsen van zijn gewicht van het ene op het andere been. Maar ook hij nam enkele nummers voor zijn rekening. En na de pauze kreeg hij de zaal helemaal los met Honky Tonk Women, het schaarse Stones-moment.

Setlist Middelburg 27-01-2009