donderdag 16 oktober 2008

Stephen Stills & Manassas


Stephen Stills, vocals & guitar (ex-CSNY, Buffalo Springfield)
Chris Hillman, vocals & guitar (ex-Byrds, Flying Burrito Brothers)
Al Perkins, steel guitar & guitar (played with Gram Parsons, among others)
Paul Harris, keyboards
Dallas
Taylor, drums (played with CSNY, ex-Clear Light)
Joe Lala, percussion (ex-Blues Image)



De band is eigenlijk ontstaan tijdens de opname sessies voor de Stephen Stills derde solo album. Het samenspelen ging zo goed dat men besloot als groep op te gaan treden.Toen het album af was had de groep nog steeds geen naam Tijden een klein tourtje stopte ze op een station in Manassas ,er werd een groepsfoto gemaakt onder de plaatsnaam en de groep Manassas was geboren. De foto werd gebruikt voor de hoes van hun eerste album.


Tijdens de drie uur durende live optredens van de band opende men met een rock set,daarna Stephen Stills met een akoestische set,daarna Hillman and Perkins met bluegrass, dan een rock en country set met de hele band en de afsluiter was een akoestische set.
Ik heb zelf een opname uit het Concertgebouw ,heel erg mooi.


It doesnt Matter
Manassas' tourde over de hele wereld,deed ook enkele malen Nederland aan(helaas gemist) en in Parijs maakte Stephen Stills kennis met de Franse singer/songwriter Veronique Sanson. Een jaar later trouwden ze ,en hun zoon Chris werd geboren(later ook een talentvolle singer/songwriter) Stills en Joe Lala (en later Manassas lid Kenny Passarelli) speelden mee op Veronique,s album Le Maudit.



Naast het vele toeren werd er ook nog tijd vrijgemaakt om een tweede album op te nemen.
Het werd ,mede door het vele door de invloed van drank en drugs niet zo,n mooi album als hun prachtige eerste. Veel van het opgenomen materiaal werd niet gebruikt (met inbegrip van een opname met Stevie Wonder op leadvocals). De opnames voor het eerste album waren gedaan door de producers Ron Albert en Howard Albert maar die hielden er tijden de opnames van het tweede album door de slechte bandprestaties er halverwege mee op.Het album werd voltooid in Colorado en Los Angeles.Down the Road werd uiteindelijk geen slecht album maar haalde niet het niveua van hun eerste .



Een andere bijkomstigheid was de altijd aanwezige schaduw van Crosby, Stills, Nash, & Young. Atlantic Records beschouwde Manassas meer als een side project van StephenStills en deed niet veel aan de promotie van de twee albums In 1973 kwam CSN&Y weer bij elkaar om een nieuw album op te nemen.Na afloop keerde Stephen weer terug naar Colorado om weer verder te gaan met Manassas ,maar het lukte niet meer om de band in de oude samenstelling bij elkaar te krijgen .Dallas Taylor was verslaafd aan de heroine,Fuzzy Samuels had geen interesse meer.De band deed nog twee kleine toertjes met bassist Kenny Passarelli maar het was de zwanezang van de band. Hillman werd een deel van de Souther-Hillman-Furay Band enStills ging op de solo tour met Donnie Dacus van Veronique Sanson's band, veteraan Russ Kunkel, en keyboarspeler Jerry Aiello.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik ben destijds bij de wereldpremiere van Manassas in het Concertgebouw geweest (maart 1972). Heerlijke tijden overigens, toen je Stills, The Eagles, Yes en B.B.King voor weinig geld in een kleine zaal kon zien!
Ik was diep onder de indruk van Manassas, ondanks de vele geluidsproblemen: piepende monitoren, bandleden die zichzelf niet konder terughoren, slechte balans in het zaalgeluid. Maar toen ik later een kopie van de radio-opname in mijn bezit kreeg was ik toch wel wat teleurgesteld. Live leek het veel beter dan op tape...........

Arthur zei

Je hebt gelijk,het waren mooie tijden.
Ik ben jaloers op je,had de band graag live gezien,maar was in die tijd waarschijnlijk met andere dingen bezig.
Gelukkig hebben we nog die mooie beelden en natuurlijk die prachtige muziek.
Groetjes
Arthur,