donderdag 23 maart 2017

Ellen Shae & Band - "Finest Lovin 'Man "/ "Come To Me"(Bonnie Raitt)

"Songs Of The Heart" Regelmatig zijn er onder deze naam muzikale thema avonden in De Spot in Middelburg.Diverse muzikanten uit de wijde omgeving vertolken nummers van een uitgekozen artiest of band.Ik zag Bob Dylan,Ry Cooder ,Townes van Zand,Leonard Cohen,Gillian Welsch, en vele,vele anderen al voorbij zien komen .Ik heb altijd bijzonder veel respect voor de uitvoerende artiesten ,die met weinig repetitie, al prachtige nummers zo mooi weten uit te voeren.Deze avond was de beurt aan Bonnie Raitt en Lowell George.

    Foto Nico van Rooyen
Van L naar R. David Egter van Wissekerke - Jeroen t,Gilde- Theo de Koning-Tom Manks - Ellen Shae -Gait Klein Kromhof - Ruben Mol  .

     Finest Lovin Man (album Bonnie Raitt) film by Jaap van Visvliet.

 Finest Lovin Man komt van het debuutalbum van Bonnie Raitt dat werd uitgebracht in 1971. Het is opgenomen in een verlaten zomerkamp op Enchanted Island, een eiland op Lake Minnetonka, ten westen van Minneapolis. Vier nummers werden live opgenomen, omdat ze een meer spontaan en natuurlijk gevoel in de muziek wilden leggen, schrijft Raitt in een opmerking op het album, volgens haar een gevoel dat meestal verdwijnt wanneer muzikanten hun opnames steeds opnieuw kunnen doen totdat het perfect is.



Come To Me (album "Luck Of The Draw") film by Jaap van Visvliet

Luck of the Draw is het elfde album van Bonnie Raitt, dat werd uitgebracht in 1991. Nadat ze vier Grammy Award-nominaties had ontvangen voor het album Nick of Time, trok Raitt zich terug in Noord-Californië om te werken aan Luck of the Draw.
 Het album werd commercieel nog succesvoller dan Nick of Time, er werden zeven miljoen exemplaren verkocht, en er kwamen veel hits uit voort. De critici waren ook allemaal positief, sommigen noemden Luck of the Draw zelfs haar beste album.

 
     album"Bonnie Raitt"

 
    album "Luck of the Draw"

woensdag 22 maart 2017

Eddie James "Son" House, Jr.

                                                          (foto Dick Waterman)
Eddie James "Son" House, Jr. (21 Maart 1902– 19 October 1988) was een Amerikaanse blues zanger en gitarist. House had een specifieke manier van gitaarspelen,
erg ritmies en meestal op de slide guitar, zijn zang was erg beinvloed door de gospel muziek


Death Letter

Son House is geboren in Riverton ,vlakbij Clarksdale,Mississippi.
Op 7 jarige leeftijd bracht zijn moeder hem naar Tallula,Louisiana nadat zij ouders gescheiden waren.De jonge SonHouse werd lid van de Baptisten kerk en begon op 15 jarige leeftijd een carriere als prediker.Hij raakte echter ook geinteresseerd in de bluesmuziek,dit zeer tegen de zin van zijn kerkgemeenschap,die dat allemaal maar zondige muziek vond.Hij leerde zichzelf gitaarspelen en keerde terug naar Clarksdale.


Down hearted blues

Omstreeks 1942 begon hij samen te spelen Charley Patton, Willie Brown, Robert Johnson, Fiddlin' Joe Martin, en Leroy Williams in de buurt van Robinsonville, Mississippi en het noorden van Memphis, Tennessee .
In 1943 vertrok hij naar Rochester, N.Y. om te werken bij de New York Central Railroad.Hij werkte daar tot 1964 .

Forever on my Mind

Toen de blues weer populair werd in de sixties begon SonHouse weer op te treden. Hij speelde op blues en folkfestivals in Washington, Philadelphia, en Newport . Hij begon ook weer platen op te nemen in Engeland (met Stephan Grossman)


John the Revelator
Traditional , in deze versie van Son House uit1965 refereert hij aan zijn religieuze achtergrond en komt ook de prediker in hem weer naar boven.


Levee Camp Blues
Bob Groom een muziekjournalist uit Engeland beschreef een optreden van Son House inDe De Montfort Hall in Leicester, Englandals volgt in Blues World magazine:
It is difficult to describe the transformation that took place as this smiling, friendly man hunched over his guitar and launched himself, bodily it seemed, into his music. The blues possessed him like a 'lowdown shaking chill' and the spellbound audience saw the very incarnation of the blues as, head thrown back, he hollered and groaned the disturbing lyrics and flailed the guitar, snapping the strings back against the fingerboard to accentuate the agonized rhythm. Son's music is the centre of the blues experience and when he performs it is a corporeal thing,


Yonder comes the Blues
Son House's opgenomen werk valt in 4 catogorien te verdelen
9 songs opgenomen in in 1930 voor Paramount Records, 78 toeren.Veel van deze opnamen waren twee songs met de zelfde naam b.v "My Black Mama" part 1 en 2.
Alan Lomax's niet-commerciele opnames ("Library of Congress Sessions") in 1941 en 1942 ,in totaal 19 songs.
Studio opnames uit 1965 die later werden herontdekt.
Live opnames uit deze periode.

Paul Butterfield BluesBand,Son House,Mike Bloomfield,een beetje vage ,maar wel unieke beelden.
Paul op zijn best ,Mike Bloomfield en Son House geven ieder hun mening over ''The Blues''

                                            Foto Guiseppe Pino)
In de jaren 70 kreeg Son House problemen met zijn gezondheid.Af en toe trad hij nog wel op maar tok zich toch geleidelijk terug uit de muziekwereld
Hij overleed in Detroid,Michigan op 19 October 1988 .

dinsdag 21 maart 2017

The Rolling Stones & The Originals (1)


In het begin van hun carriere stonder er veel r& b en rock & roll nummers uit de vijftiger jaren op het repetoire van de Stones. Hieronder een paar voorbeelden....


You better move on

Arthur Alexander (10 mei 1940 – 9 Juni,1993),geboren in born in Sheffield, Alabama, was
mischien wel een van de grootste sterren uit de Amerikaanse country soul scene. Jason Ankeny, muziekcriticus voor Allmusic, vertelde ,Alexander was een echte"country-soul pioneer" en om onbegrijpelijke redenen onbekend bij een groot publiek.

Little Red Rooster

Little Red Rooster is een blues song geschreven door Willie Dixon en op de plaat gezet door Howlin' Wolf (Chess Records 1804) in 1962. het nummer staat ook op zijn tweede album Howlin' Wolf. De Rock and Roll Hall of Fame plaatste het op de lijst van 500 songs die de rock _ roll gevormd heeft. De single is opgenomen Chicago met: Howlin' Wolf (vocals, Guitar), Johnny Jones (piano), Hubert Sumlin (guitar), Willie Dixon (bass), en Sam Lay (drums)


Not fade Away

"Not Fade Away" is een song geschreven door Buddy Holly en Norman Petty en uitgevoerd door Holly; Het ritme van de song is een klassiek voorbeeld van de Bo Diddley beat. Crickets drummer Jerry Allison sloeg het ritme op een kartonnen doos.Het nummer werd voor het eerst opgenomen in Clovis,New Mexico in 1957. Het was ook de laatste song die Buddy die avond speelde voor zijn fatale vliegtuigongeluk.


Suzi Q

Dale Hawkins (geboren als Delmar Allen Hawkins op 22 Augustus , 1936 in Goldmine, Louisiana) is een pioneer Americaaanse Rock singer, songwriter, en rhythm guitarist die ook wel de architect van de swamp rock boogie word genoemd (Een andere rockabilly pionier Ronnie Hawkins is zijn neef).
In 1957 speelde Hawkins in Shreveport, Louisiana clubs.Zijn muziek was sterk beinvloed door de nieuwe rock and roll style van Elvis Presley en het gitaargeluid van Scotty Moore. Hawkins mengde dat met de zware blues sound van zwarte artiesten uit Louisiana voor zijn swamp-rock klassieker Susie Q. Vriend en toekomstig Rock and Roll Hall of Famer James Burton zorgde voor de typische riff and solo van dit nummer. Ook dit nummer is gekozen als een500 numers die de rock &roll gevormd hebben. The Rock and Roll Hall of Fame's 500 Songs that Shaped Rock and Roll.



Thats how strong my love is

Het nummer is geschreven door een ziekenhuis broeder uit Memphis, Roosevelt Jamison.
Het is voor het eerst opgenomen door O.V Wright op een klein lokaal label.
Ook Otis Redding nam het nummer op vlak voor zijn eerste Top 40 hit I,ve Been Loving You To Long