ZATERDAG it,s SOULTIME! with DUFFY

Na een zware death-meatal met de band Remains (chauffeur/roadie) gaan we weer over op een totaal andere muzieksoort de SOUL!!!!

Prachtig,die nieuwe lichting jonge artiesten de blues en soul uit de sixties weer in een nieuw jasje steken.Joss Stone ,Amy Winehouse en Duffy zijn hier mooie voorbeelden van.

Aimee Anne Duffy (Nefyn, 1 juni 1984) is een Welshe zangeres en songwriter. Haar stem wordt vaak vergeleken met Dusty Springfield en Amy Winehouse. Met haar soulnummers wordt ze getipt als een groot doorbrekend talent in 2008

Duffy lijkt nieuw, maar was al vier jaar bezig aan haar debuut-cd. Ze zong in talentenshows, in bars en deed mee aan de Welshe variant van Idols. Vier jaar geleden werd ze ontdekt door Jeanette Lee die ze omschrijft als haar manager, coach en beste vriendin. Lee was begin jaren tachtig bekend als percussionist van de band P.I.L., die Johnny Rotten na The Sex Pistols had opgericht, en later (samen met Geoff Travis) als het brein achter platenmaatschappij Rough Trade, dat bands als The Libertines, The Smiths en The Strokes ontdekte.


Duffy zei in een interview „Ik houd van sterke beelden in teksten. Daarom bewonder ik de stijl van mensen als Scott Walker, en van veel oude, vergeten soulzangers. Het mooiste voorbeeld daarvan vind ik het lied Can’t Give Back The Love I Feel For You, van Syreeta, de vrouw van Stevie Wonder. Daarin zingt ze: ‘Here’s a tear for a souvenir and a dream torn at the seam/ but I can’t give back the love I feel for you’.



4Juli op Werchter ? o.a Neil Young,Slayer,Moby en?Duffy! Goeie kans dat Arthur ook van de partij is!

PINK FLOYD

"High Hopes" komt van het Pink Floyd album, The Division Bell, en is geschreven door David Gilmour en zijn vriendin Polly Samson. Het begin van "High Hopes" doet denken aan de Pink Floyd song "Fat Old Sun", van het Pink Floyd-album Atom Heart Mother. Beide stukken beginnen b.v met klokkenspel
Het is de laatse officiele Pink Floyd song.

"High Hopes" staat ook op het verzamel album Echoes: The Best of Pink Floyd met een ingekorte slide-guitar solo.

"Hey You" is een nummer van het The Wall album uit 1979 .Het is het begin van het tweede deel van dit dubbel album.




Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.


Mooie live uitvoering van High Hopes door David Gilmour.

Beyond the horizon of the place
We lived when we were young
In a world
Of magnets and miracles
Our thoughts strayed constantly
And without boundary
The ringing of the division bell had begun

Along the long road and on down the causeway
Do they still meet there by the cut

There was a ragged band
That followed in our footsteps
Running before time took our dreams away
Leaving the myriad small creatures
Trying to tie us to the ground
To a life
Consumed by slow decay

The grass was greener
The light was brighter
With friends surrounded
The nights of wonder

Looking beyond the embers
Of bridges glowing behind us
To a glimpse of
How green it was on the other side
Steps taken forwards
But sleepwalking back again
Dragged by the force of some inner tide

At a higher altitude with flag unfurled
We reached the dizzy heights
Of that dreamed of world

Encumbered forever by desire and ambition
There's a hunger still unsatisfied
Our weary eyes
Still straight to the horizon
Though down this road
We've been so many times

The grass was greener
The light was brighter
The taste was sweeter
The nights of wonder
With friends surrounded
The dawn mist glowing
The water flowing
The endless river
Forever and ever

EVA CASSIDY (2Febr.1963 - 2Nov.1996)

Eva Marie Cassidy (Washington D.C., 2 februari 1963 - Bowie, Maryland, 2 november 1996) was een Amerikaans zangeres die een aantal bekende nummers in eigen stijl coverde. Zij is tijdens haar leven nooit wereldwijd bekend geraakt. Nadat zij was overleden aan de gevolgen van kanker kwam het grote muzikale succes

Eva Cassidy - Somewhere Over The Rainbow

Geboren en getogen in Washington D.C., verwierf de verlegen Eva Cassidy lokaal een reputatie als zeer getalenteerd zangeres, gezegend met een prachtige stem en subtiel gitaarspel.

Eva Cassidy - Time after Time

Men beschrijft Eva Cassidy niet bepaald als elegant, eigenlijk kleedde ze zich als iemand die zo een bergwandeling kon gaan maken, ook haar koppigheid en standvastigheid op het selecteren van haar liederen (waaronder vooral soul,jazz en gospel) irriteerde de platenmaatschappijen mateloos.

Eva Cassidy

Een paar maanden na het verschijnen van haar album "Live at Blues Alley" kreeg ze in juli 1996 last van pijnen in haar heup. Dit bleek een in haar botten uitgezaaide vorm van huidkanker te zijn. De doktors gaven haar nog maar een paar maanden te leven. Ze overleed in november van datzelfde jaar.

Eva Cassidy - Autumn Leaves

Het laatste lied dat ze ooit gezongen heeft, zodanig verdoofd door pijnstillers dat ze op het podium geholpen moest worden, was haar eigen interpretatie van "What a Wonderful world" door Louis Armstrong

EVA CASSIDY - WHAT A WONDERFUL WORLD.

Een triest verhaal deze keer op Arthurs Weblog over deze prachtige zangeres.
Gelukkig blijf haar muziek voor eeuwig bewaard.

Van Morrison -- Bright Side Of The Road/Playhouse (Hollywood Bowl 21-04-2006)

                                        Van Morrison Live at the Hollywood Bowl 21-04-2006

The band: John Allair/Robin Aspland-keyboards,Crawford Bell -guitars,trumpet,vocals,
Cindy Cashdollar -steelguitar,Ned Edwards-guitar,David Hayes -bass,Kate Kissoon -backingvocals,
Jason Roberts -violin,Neal Wilkinson-drums

Thanks:http://ivan.vanomatic.de/home/home.shtml



Thanks to the taper!

Bright side of the road
From the dark end of the street
To the bright side of the road
We'll be lovers once again on the
Bright side of the road

Little darlin', come with me
Won't you help me share my load
From the dark end of the street
To the bright side of the road

Into this life we're born
Baby sometimes we don't know why
And time seems to go by so fast
In the twinkling of an eye

Let's enjoy it while we can
Won't you help me sing my song
From the dark end of the street
To the bright side of the road

From the dark end of the street
To the bright side of the road
We'll be lovers once again
On the bright side of the road
We'll be lovers once again on the bright side of the road


Pay the Devil is niet mijn favoriete Van album maar Playhouse is toch wel een lekker nummertje,
dat toch wel regelmatig live gespeeld word.



Thanks to the taper!

Playhouse
Tear your playhouse
Tear your playhouse, tear your playhouse down
Tear your playhouse, tear your playhouse down
Oh all that money it's going underground
Baby all that money
All that money don't it make you frown
All that money don't it make you frown
Careless love done tore your playhouse down

All that money, all that money
All that pounds, shillings and pence
All that money, all that pounds, shillings and pence
All that money but it's just no common sense

Going down to Florida, going down to Florida
Gonna move you off my mind
Going down to Florida, I'm gonna get you off my mind
Going down to Florida just to bide my time

All that money
All that money don't it make you frown
All that money don't it make you frown
Careless love done burned your playhouse down, playhouse down

Careless love done burned your playhouse down

BO DIDDLEY ( 30 Dec.1928-2 juni-2008)

LOS ANGELES - De Amerikaanse zanger en gitarist Bo Diddley is maandag overleden. Dat heeft een woordvoerder van de familie gemeld. De artiest kwakkelde met zijn gezondheid na een beroerte vorig jaar.


Bo Diddley, geboren als Otha Ellas Bates, later veranderd in Ellas McDaniel (McComb (Mississippi), 30 december 1928 - 2 juni 2008), was een invloedrijke Amerikaanse rock-'n-roll-zanger en -gitarist. Zijn stijl, kenmerkend door de metaalachtige gitaarriffs en de voortstuwende ritmes, is van invloed geweest op talloze muzikanten, ondanks dat zijn werk zelden de hitlijsten heeft weten te bereiken.


Bo Diddley werd in 1928 geboren in Mississippi en verhuisde op jonge leeftijd naar Chicago. Daar speelde hij aanvankelijk op straathoeken. In 1955 brak Diddley door met het nummer Bo Diddley, dat de eerste plaats in de R&B-hitlijst haalde.

De manier waarop Bo Diddley speelde, de Bo Diddley Beat, had een grote invloed op de rock 'n roll. In 1987 werd hij opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en in 1998 kreeg hij een Grammy Award voor zijn hele oeuvre.

Zijn eerste single, het op een slaapliedje gebaseerde "Bo Diddley", introduceerde de voor hem kenmerkende beat, die later vele malen zou worden gekopieerd. Invloedrijk is ook de nadruk op het door de gitaar gestuurde ritme in het nummer. Later werden nog meer singles uitgebracht, waaronder "I'm a Man", "Who Do You Love?", "Mona" en "Road Runner". Alhoewel het destijds geen grote hits waren, zeker niet in vergelijking met de hits van zijn Chess-collega Chuck Berry, zijn deze en andere nummers regelmatig gecoverd en zijn ze van grote invloed gebleken op andere belangrijke muzikanten. Onder andere The Rolling Stones, Buddy Holly, Muddy Waters, The Animals en The Yardbirds hebben covers en bewerkingen van nummers van Bo Diddley gespeeld.

Bo Diddley - Mona Lisa

In de jaren zestig stopte Bo Diddley met het opnemen van platen. Hij zou nog wel af en toe optreden, waaronder in het voorprogramma van The Clash, eind jaren zeventig. In 1987 werd Bo Diddley opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.

TIFT MERRITT (Belgie 24-05-2008)

Door de vele concertbezoeken van de laatste maanden ontglipt je wel eens wat.
Zo kwam in via het mooie weblog van Peerke terecht op de eveneens mooie weblog vanRoen,s Ranch.En wat bleek,Tift had in Belgie opgetreden,had ik dat geweten was ik waarschijnlijk wel van de partij geweest maar helaas....
Gelukkig had de meneer van dit weblog hele mooie filmpjes gemaakt van dit optreden,
een echte bewonderaar van Tift ,en niet alleen van haar muziek.


My heart is free
Tift Merritt groeide op met de blues van haar vader, een advocaat die graag Percy Sledge speelde op piano. Moeder, die haar leven lang in North Carolina had gewoond, vond het beter als haar dochter eens in een andere omgeving terecht kwam. Dat werd Connecticut, waar Tift naar de middelbare school ging. Gelukkig was Merritt er allerminst. Het avontuur had een voordeel: als uitvlucht ging ze liedjes schrijven, waarbij de vier gitaarakkoorden die pa haar had geleerd de basis vormden


Stray Paper

Tift Merritt is het best bewaarde geheim in countryland. In 2000 won ze de talentenjacht van het befaamde muziekfestival Merlefest, in navolging van culthero Gillian Welch. Intussen begonnen platenmaatschappijen zich te verdringen om haar. Sugar Hill klopte als eerste aan. Maar het werd Lost Highway, de platenstal ook van Lucinda Williams en Ryan Adams.


Broken
Vragen aan Tift:
* Met welke muziek groeide je op in je jeugd ?
Ik werd overspoeld door papa’s platencollectie. Die bestond uit werk van Bob Dylan, Aretha Franklin en oude soulplaten zoals Percy Sledge en Otis Redding, kortom “The good stuff”. Mijn vader speelde piano en gitaar op het gehoor en leerde mij dan liedjes te spelen. We draaiden vooral platen die we konden naspelen en dat was hoofdzakelijk rootsmusic. Eigenlijk was ik muzikaal nooit up to date. Toen de Pixies doorbraken dacht ik wel, dat is cool, maar voor deze periode bleef ik grasduinen in mijn rootsmusic.

Another Country
Vraag aan Tift:
Heeft het vrouw zijn je nooit geen parten gespeeld in deze muziekwereld die hoofdzakelijk gedomineerd wordt door mannen?
Hola, denk niet dat ik schrik heb van jullie kerels ! (kijkt vervaarlijk in het rond). Geen enkele man boezemt mij schrik in. Misschien is het wat makkelijker voor een jongen om weken tussen de vuile was te leven, met een minimum aan sanitaire voorzieningen. Soms snak ik er wel eens naar om lekker verwend te worden door een manicure of me in cosmetica artikelen te dompelen, maar toch ben ik heel gelukkig met mijn situatie nu. Als ik ergens trots op ben in mijn carrière, dan is het wel dat ik het geschopt heb tot beroepsartiest. Het is toch een droom betaald te worden voor hetgeen je graag doet.


Hopes to High

Vraag aan Tift:

Op vijfentwintig juni mag je een duet zingen met je grote heldin Emmylou Harris in de “David Letterman Show”, bij de voorstelling van haar nieuwe cd “All I Intended To Be”. Betekent dat niet dat ook zij een beetje fan is van jou?
Je maakt me verlegen. Ik kijk zo op naar deze fantastische en lieve dame. Ooit kwam ze spontaan, bij mij het podium opgewandeld om de harmonieën te zingen in mijn song. Dat vergeet ik nooit. De tranen schoten me in de ogen en eerst dacht ik : My God, Emmylou Harris staat hier naast je, en vervolgens : Jezus, ze kent mijn teksten ! Toen viel ik bijna flauw van emotie.

Good hearted Woman
* Fantastisch, nogmaals bedankt voor dit zeer fijn gesprek. Ik hoop dat je er evenveel van genoten hebt als van de lekkere Belgische frieten en dat schuimend biertje en hopelijk tot binnenkort.
Het plezier kwam volledig van mijn kant, graag gedaan.
Met dank aan RoenHetZwoen en de mooie webside RootsTime