


Around the next dream (Waiting in the wind)


My funny Valentine
Harold Melvin (Philadelphia 25 juni 1939 – Philadelphia 24 maart 1997) was een Amerikaanse soulzanger.
Hij vormde de vocale groep Harold Melvin & the Blue Notes in 1954. De bezetting van de groep wijzigde in de loop der jaren verschillende malen. In de late jaren '60 trok Harold Melvin de jonge drummer van de groep The Cadillacs, Teddy Pendergrass, aan als lead zanger. Hun grote doorbraak kwam toen ze begin jaren '70 een contract tekenden bij het label Philadelphia International Records van het duo Kenny Gamble en Leon Huff.
Dat de dood van Janis veroorzaakt was door een overdosis drugs was niet echt een verrassing. Een groot deel van haar leven had zij te kampen met een drugs- en alcohol probleem. Zo kreeg zij als kind al de bijnaam 'speedfreak'. En dat was zeker niet voor niets; op haar dieptepunt woog zij nog maar 40 kilo. Gelukkig bood toen de uitnodiging om naar San Francisco te komen om bij Big Brother and the Holding Company te gaan zingen, uitkomst. Helaas was die redding maar van korte duur. Terwijl de band steeds meer successen boekte, steeg niet alleen Janis' inkomen maar ook de druk om te presteren. Deze grote druk kon Janis niet aan. Zij greep meteen weer terug naar de alcohol en drugs. Uiteindelijk werd Janis Joplin op 4 oktober 1970 dood gevonden in haar hotelkamer in Los Angeles, overleden aan een overdosis heroine.