In plaats van de Stones werden de roemruchte Pretty Things als hoofd -act naar Blokker gehaald
De ook toen al jolige Jos Brink begon zijn aankondiging met de volgende woorden: “Jongens, Beat uit Blokker heet dit programma en daarom gaan wij dit helemaal waarmaken vanavond . A pretty girls is like a melody ( waarna er een grijns van oor tot oor op zijn gezicht verschijnt en Jos zenuwachtig begint te lachen ), maar Pretty Things are like a beat sound. De tv -kijkers blijven tot 9 uur aangesloten, wij gaan via de radio door. Hier zijn ze , THE PRETTY THINGS !!!! “Hierna betreden onze helden het podium, al waar na een korte pauze, één van de meest geruchtmakende optredens voor de Nederlandse televisie een aanvang neemt met “Honey I need “, waarbij John Stax op een gegeven moment door zijn knieën zakt en op deze wijze zittend verder op zijn basgitaar doorspeelt. Hierna vervolgt de band het optreden met “Don’t bring me down”, waarbij Phil laat zien wat hij waard is. Het derde nummer dat onze Pretty Things die avond rechtstreeks aan onze geschokte huiskamers laat horen is “Big boss man “, waarbij Phil zich weer van een andere kant laat zien, door op zijn knieën zittend, een mondharmonica solo te beste te geven. Halverwege dit nummer wordt de uitzending afgrond, omdat de aan dit programma toegewezen tijd was verstreken. Het verhaal gaat, dat de AVRO de uitzending heeft onderbroken omdat er tijdens de Pretty Things show veel opzeggingen binnenkwamen. Dit is echter niet het geval geweest. Het evenement was verder voor de liefhebber wel degelijk op de radio te beluisteren. Het was de bedoeling om het tweede gedeelte, wat na de pauze, zo rond 21.35 uur begon met een éénmalig optreden van de Engelse groep The Scorpions, gevolgd door achtereenvolgens Edwin & The marks, Hugues Aufrey, Die Geschwister Jacob, Marjorie Noël en natuurlijk de uitsmijter van de avond, The Pretty Things in z’n geheel op te nemen, om dit op een later tijdstip alsnog uit te gaan zenden. Dat dit nooit is gebeurd is waarschijnlijk wel degelijk een gevolg van alle boze telefonische reacties. Als reden werd toen opgegeven dat de opnamen door een uitslaande brand verloren zouden zijn gegaan. Vreemd blijft echter, dat zo’n twintig jaar later, in een programma bij Veronica met Tineke de Nooij en later nogmaals bij Veronica in 1993, wel degelijk fragmenten van dit tweede deel op de vaderlandse buis verschenen. Het tweede gedeelte van het optreden ging ook weer van start met presentator Jos Brink en begon als volgt:
“Het zou misschien beter passen bij de zusjes Jacob, dan bij een Engelse beatgroep. Pretty betekent aardig en lief en dat slaat misschien niet op hun uiterlijk, maar wel op hun muziek maken. Hier komen ze als laatste in ons programma ‘Beat uit Blokker ‘, DE PRETTY THINGS !!! “
Hierna begint zanger Phil May het bekende ‘Rosalyn”, gevolgd door “Roadrunner “, waarbij de camera zich van de Pretties afdraait in de richting van de dichtstbijstaande jongeren, waar het op z’n zachtst gezegd nogal ruw aan toe gaat. Dat het hier slechts om de eerste rijen gaat wordt echter niet duidelijk. Uit de beelden wordt de indruk gewekt dat de hele zaal op tilt geslagen is. “Roadrunner “wordt opgevolgd door het rustige ” Moon is rising “, nadat drummer Viv Prince eerst bij Phil is geweest met een speciaal verzoek uit de zaal. Na dit nummer volgt een klein incident. Hadden Phil en zijn maten zich, zoals was gevraagd, zich rustig gehouden, in het tweede gedeelte tapten ze uit een ander vaatje en lieten ze zien hoe hun optredens er gewoonlijk in Engeland uitzagen. Dit had echter tot gevolg dat Phil tijdens een super ruig optreden z’n linker broekspijp totaal open scheurde.
Tijdens het het concert bevond zich ook iemand in de zaal met een bandrecorder die reacties van het publiek peilde. Het ging niet om de muziek maar meer om een onderzoek naar het verafgoden van popidolen door de jeugd. Reacties varieerden van een meisje: “Ik wil niet meer naar huis ! Ik wil bij de Things blijven, bij Phil May. Ik houd zo van hem, ik houd zo veel van hem !!.Oh god, ik wordt razend als ik hem zie…..”. Daarna begint ze te snikken en te huilen. En een jongen reageert: “Sodemieter op met dat apparaat ! Je staat voor me. Krijg de zenuwen….!
De tv-ploeg was inmiddels wild enthousiast. Enorme uitzending maken we,” aldus presentator Jos Brink met zwaar geaffecteerde stem. “Hebben jullie die ellendelingen boven in de nok nog gezien? Zijn die nog in beeld geweest ? Prachtig niet ? “
Voor een aantal bezoekers uit het publiek ging de terugreis niet helemaal als gepland. “We meenden dat er nog een extra bus of trein zou rijden. In ieder geval hadden we er op gerekend dat er om kwart over twaalf nog een extra trein naar Amsterdam zou gaan.” Met dit excuus meldden zich 20 tot 25 jongens en meisjes onder meer uit Voorburg, Hilversum en Amsterdam zich bij de politie van Hoorn, in de hoop daar slaapgelegenheid te vinden. Ze waren op het Blokker festival geweest….
De volgende dag zijn de Pretty Things meteen weer naar Londen afgereisd. De reacties in de pers lieten uiteen van “Pretty Things zijn aartsviezerikken en langharig werkschuw tuig “ tot koppen als “Beat in Blokker: Beestachtig nep” en “ Wildste concert van Pretty Things in Blokker “. Er waren echter ook meer uitgebalanceerde commentaren zoals b.v. in het popblaadje Beatbox dat destijds werd uitgegeven door een piepjonge Peter Muller ( later Hitweek, Chick en Candy ): “ The pretty Things deden de - solide – grondvesten van de Veilinghal Op Hoop van Zegen in het landelijke Blokker
Bron: International Pretty Things Fanclub Magazine “S.F.Sorrow” ( 1985 )
Auteur: Sjo Zeitzen ( Schagen)
