DRAGONFLY (repost)

Linksboven Huib Power Rechtsboven John Caljouw
Linkonder Tony de Queljoe Rechtsonder Rudy de Queljoe

Ik heb het op mijn Blog al eerder over de Zeeuwse band Dragonfly gehad,maar nu ik de film De Tijdgeest tegen kwam op het internet wil ik er toch nog eens op terugkomen.
Ook in de zestiger jaren erg in de (pop)muziek geintresseerd zijnde heb ik de opkomst en het einde van deze band van dichtbij meegemaakt.




De TijdGeest
John enHuib lopen door de Lange Delft in Middelburg Ze baarden veel opzien en ik zie veel bekenden tussen het publiek.
Op het einde van de film een van de weinige beelden die er zijn van live optredens van Dragonfly.
Ik denk dat ze in de Piek in Vlissingen gemaakt zijn,als dat zo is was ik bij dit optreden


Celestial Dreams
De dichter Hans Verhagen geldt als ontdekker van de popgroep Dragonfly. Hij zag de band eind 1967 in Vlissingen spelen, introduceerde de groep in de Amsterdamse ‘sien’ en produceerde hun eerste single.

Celestial Empire
Door zijn contacten wist Verhagen wel allerlei optredens voor Dragonfly te regelen. Ook trad hij op als producer van de eerste single: Celestial dreams (B-kant: Desert of Almond). Wim T. Schippers ontwierp het hoesje. De plaat, die begin 1968 uitkwam, werd een bescheiden hitje. In juni 1968 volgde de opname van de tweede single: Celestial empire/ Prince of Amboyna. Het plaatje strandde in de tipparade. Van een lp is wel sprake geweest, maar daarvan is het niet gekomen.
Dragonfly trad veel op, onder meer in februari 1968 tweemaal in het voorprogramma van de toen nog niet zo bekende band Pink Floyd, in Vlissingen en Terneuzen

Desert of AlmondHet Zeeuwse kwartet is vooral bekend geworden doordat ze regelmatig met beschminkte gezichten speelden. Het was een idee van de Zeeuwse beeldend kunstenaar Bert Quite, ook wel het vijfde bandlid genoemd. Mischien dat de Amerikaanse hardrockband Kiss, die later ook met beschilderde gezichten op het podium stond, weet moet hebben gehad van Dragonfly.


Prins of AmboynaMede door muzikale en andere meningsverschillen viel Dragonfly begin 1969 uiteen. Ook speelde een rol dat commercieel succes uitbleef. Rudy vond die beschilderde gezichten eigenlijk maar niks. Geen goed management en toch ook deels eigen schuld. Huib Pouwer vertelde eens ,,We waren een stel dromers, we waren niet met commercie bezig. Dat is ons opgebroken. We moesten eens op Texel optreden, maar bij Goes hadden we daar al geen zin meer in en draaiden we om... "
Jammer ,Dragonfly,was een band met veel potentie,er had veel meer ingezeten....
Naschrift
Jaren later,tijden een popfestival op de renbaan van Hilversum(1974),kwam ik Tony de bassist tegen.We raakten aan de praat o.a over Vlissingen,wederzijdse kennisen,en natuurlijk over muziek. We genoten van de optredende bands,Mahavishnu Orchestra,Dooby Brothers,Allman Brothers Tim Buckley en vele anderen en liepen ook Herman Brood nog tegen het lijf.
Later hoorde ik dat Tony al in 1983 overleden is......veel te vroeg natuurlijk
Links Rudy Rechts Tony

Rudy de Queljoe
http://arthurfromholland.blogspot.com/2010/03/rudy-de-queljoe.html

Iron Butterfly plays - Ball

De band ontstond in 1966 in San Diego en in 1968 kwam hun debuutalbum Heavy uit. De oorspronkelijke leden waren Doug Ingle, Ron Bushy, Jerry Penrod, Darryl DeLoach en Danny Weis. Na hun eerste album verliet iedereen de band, behalve Ingle en Bushy.

Het nummer "In-A-Gadda-Da-Vida" van hun tweede, gelijknamige album, duurt maar liefst 17 minuten. Dit nummer werd een gigantische hit en is eigenlijk ook hun enige hit. Het album dat daarna uitkwam was Ball en was al veel minder succesvol. Dit leidde uiteindelijk tot vele bandwisselingen en in 1971 hield Iron Butterfly ermee op.


The Times of Our Live (Ball)

De band was ook geboekt voor Woodstock, maar ze zaten vast op het vliegveld.



Soul Experience (Ball)


Filled With Fear(Ball)


De bezetting tijdens ,,Ball,, zag er als volgt uit:


Doug Ingle (born September 9, 1945 in Omaha, Nebraska, U.S.) was de organist, vocalist en componist van de band .
Ingle kon echter niet op tegen het jarenlang achtereen non stop toeren en raakte zwaar overspannen.Hij verliet in 1971 de band en heeft daarna weinig meer van zich laten horen.Met de latere opnames van de band heeft hij dan ook niets meer te maken .

Erik Keith Brann of Erik Braunn (August 11, 1950 – July 25, 2003),was de gitarist van de band.Tijdens de opnames vanIn-A-Gadda-Da-Vida (1968),was hij 17 jaar oud.
Braunn speelde nog regelmatig mee met Iron Butterfly in verschillende bezettingen ,maar overleed in 2003 aan een hartaanval.

Lee Dorman (born September 15, 1942) is nog steeds de bassist van Iron Butterfly. Hij speelde ook in de band Captain Beyond.

Ron Bushy (born December 23, 1945) is medeoprichter en drummer van de band .
hij is behalve drummer ook schrijver en tekenaar.De meeste platenhoezen van de band zijn van zijn hand.Het meest bekend is hij natuurlijk van zijn lange drumsolo in In Gadda Da Vida