Emmylou Harris & Daniel Lanois - Antwerpen 5 Mei-2014

Een mooie zwoele dinsdagavond ,op weg naar een concert van Emmylou Harris & Daniel Lanois.
In De Stadsschouwburg was ik nog niet eerder geweest en bleek een prachtig theater zijn.
Het optreden was in het kader van de heruitgave van het album Wrecking Ball dat het bijna 20 jaar geleden uitkwam.(overigens niet mijn favoriete EH album) Bijzonder was natuurlijk dat de toenmalige producer Daniel Lanois van de partij was.

  

(Foto Arthur)  

Dat Daniel Lanois een uitstekend en bijzonder producer is bekend,als gitarist was ik toch wat minder onder de indruk.Hij opende de avond op solo de pedal-steel ,en nadat bassist Jim Wilson en drummer Steven Nistor  er bij kwamen bracht  Lanois enkele van zijn bekende, in het Frans/Engels gezongen folksongs .De set werd afgesloten met een psychedelische improvisatie ,Daniel ging behoorlijk "los"maar waarschijnlijk voor het wat oudere publiek wat te luidruchtig.  

 

(Foto Arthur)

Toen was het beurt aan Emmylou ,Daniel was ondertussen uitgeraast,en de volumeknop was wat terugedraait.Het was een wat moeizame opening  van Emmylou,stem wat schel ,soms erg hees en ze leek wat kortademig(tja die leeftijd he?)Voor de rest zag ze er stralend uit en gaandeweg het concert kwam ze toch behoorlijk op haar oude niveau.Wrecking Ball werd in albumvolgorde afgespeelt,

 Where Will I Be - Goodbye - All My Tears -Wrecking Ball - Goin’ Back To Harlan -Deeper Well - Every Grain Of Sand - Sweet Old Word - May This Be Love -Orphan Girl,

  

Blackhawk (film Arthur)- Waltz Across Texas Tonight.

 

(Foto Arthur)

 Tot zover het album Wrecking Ball ,daarna twee nummers van Daniel Lanois ,Still Water en natuurlijk The Maker,De afsluiter was de Emmylou Harris klassieker Boulder To Birmingham ,nog uit de tijd dat ik nog bruin haar had ,zoals ze zelf zei.

 

(foto Arthur)

Natuurlijk was het concert nog niet afgelopen,er zouden nog twee toegiften volgen.Zoals verwacht met het onvermijdelijke Townes van Zandt nummer Pancho & Lefty,bekend geworden door Willie Nelson,maar ik was eerder!grapte ze.

               
                 (film Arthur)
 En daarna ,voor mij misschien wel het hoogtepunt van de avond,het a capella gezongen  Calling My Children Home
Het nummer werd opgedragen aan de ontvoerde Nigeriaanse schoolmeisjes.  Ontroerend mooi!

Nog een keer kwam Emmylou terug ,samen met Daniel bracht ze het  het nummer My Songbird van de vorige maand overleden Jesse Winchester.

                                           My Songbird(film Arthur)

 Ik had een mooi concert gezien,toch waren de meningen na afloop verdeelt.Ik denk dat veel mensen voor de country & western Emmylou gekomen waren,terwijl het album Wrecking Ball nu juist het album was om van dat image af te komen.Ik zag een vrouw die op 68 jarige leeftijd nog steeds een groot publiek weet te boeien. Een mooie avond in een ondertussen regenachtig Antwerpen....