EMMYLOU HARRIS in CARRE (27-09-2008)

Emmylou Harris in Carre (27-09-2008)

Langzaam een beetje bijgekomen van een zwaar en gevarieerd muzikaal weekend.
Vrijdagavond de jonge britse Bluesrockband
Tantrum in mijn favoriete bluescafeetje, en zaterdag de Grand Old Lady Emmylou Harris in Carre .
Een bezoek aan dit Theater is voor een eenvoudig provinciaaltje als ik altijd al een belevenis op zich.Ontvangst door een mijnheer in rockkostuum ,een mooie dame die je naar je plaats breng,waar maak je dat nog mee. Ik moet toegeven,met rock & roll heeft het natuurlijk niets te maken.

Het voorprogramma werd verzorgd door Kimmy Rhodes, mooie stem begeleid door een uitstekende gitarist en haar man op de bas.
Dan Emmylou,een wat aarzelend begin(beetje hees),maar na een paar koppen thee ging ze echt 'los' en wat meteen opviel was de geweldige akoestiek van Carre. Het was het laatste optreden van de Europese tournee,de stemming op het podium zat er goed in er werd veel gedold maar dat ging niet ten koste van de muziek.


Grievous Angel (de foto,s wel maar de beelden zijn niet uit Carre , maar uit het Hammersmith Apollo 14-09-2008)


Love & Happiness duet met Kimmy Rhodes


Pancho & Lefty Natuurlijk mag Townes van Zandt niet ontbreken


Bright Morning Stars A Capello gezongen Ook in Carre een van de vele hoogtepunten van de avond

Het was een onvergetelijk mooi concert,als ik een cijfer mag geven ,een dikke negen!




Recentie uit KindaMusic

Carré is de laatste stop van Emmylou Harris' Europese tournee. Mogelijk verklaart dat het goede humeur van de zangeres. Ze zoekt voortdurend contact met het publiek door middel van kleine, persoonlijke verhalen en lovende woorden over Amsterdam, de zaal en de akoestiek. Ook voor haar band en crewleden - "inclusief die aardige buschauffeur waarvan ik de naam altijd vergeet" - niets dan aardigheden. Evenals voor opwarmer Kimmie Rhodes, die halverwege en aan het eind van de twee uur durende show mag opdraven voor duetten. Wat dat betreft maakt Harris haar reputatie van warme vrouw, inmiddels suikeroma, helemaal waar.

De avond kent weinig verrassingen. De door de wol geverfde Harris heeft zichzelf omringd met ervaren muzikanten, die zelfs op de automatische piloot fraai samenspelen. De zangeres kan putten uit een fraai oeuvre, waarvan ze vanavond een dwarsdoornede speelt. Daarbij vallen de liedjes van haar jongste album All I Intended To Be, waarop ze naast eigen werk songs van Billy Joe Shaver, Patty Griffin, Tracy Chapman en Merle Haggard speelt, in positieve zin op. Extra vermelding verdient het nummer 'Fernando'. In die akoestische ode aan haar overleden vader komt Harris' geweldige stem helemaal tot zijn recht.

Met een vijf man sterke band - gitaar/dobro, bas, drums, keyboard en mandoline/viool - zet Harris een perfecte show neer. Wel valt er nog het nodige te verbeteren aan de opbouw. Om te beginnen mag de countryster de rustigere nummers op tweederde van de rit vervangen door meer sprekend werk. Of ze in ieder geval niet allemaal achter elkaar spelen. Dan zakken de oogleden en zit het pluche van Carré ineens gevaarlijk lekker. Ook is onduidelijk waarom Harris aan het eind van het concert ineens wél avontuurlijk kan zijn. Dan wisselt ze stijlen als bluegrass, country en western swing af en stijgt het concert naar grote hoogte.

De hoogtepunten maken veel goed. Met name het eerdergenoemde 'Fernando' en het euforische 'Born to Run' dat wordt uitgerekt met viool en gitaarsolo's. Ook fraai is het a-capellalied dat Emmylou zingt met haar keyboardspeler en gitarist. Carré op zijn stilst.