TERRY REID

Terry Reid was vaak aanwezig daar waar rockgeschiedenis werd geschreven. Nimmer stond hij op de voorgrond; zijn plaats was ergens in de coulissen, maar hij was er. Terry Reid was er eind jaren zestig bij toen de Britse bleekneuzen de blues ontdekten.


In 1968 werd Reid opgepikt door de opportunistische producer Micky Most en gemanaged door Peter Grant. Reid – een begenadigd gitarist gezegend met een indrukwekkende soulstem – bouwt door zijn fabuleuze optredens, een dampende cocktail van rhythm ’n blues, soul en rock, een goeie reputatie op. Reden waarom hij meegevraagd wordt op Creams Amerikaanse afscheidstournee; ook daar was hij bij. Reid maakt diepe indruk met zijn op Steve Marriotts en Paul Rogers’ gelijkende rauwe soulstem. En dus wordt Reids rammelende debuutplaat, Bang Bang You’re Terry Reid, door Mickie Most op de markt gegooid.boomp3.com
Datzelfde jaar, Reid is nog maar 19, wordt hij gevraagd als zanger van The New Yardbirds. Maar Reid meent dat een solocarrière hem meer succes zal brengen. Aldus meldt hij zich af en beveelt beleefd een andere zanger aan: Robert Plant.Aldus meldt hij zich af en beveelt beleefd een andere zanger aan: Robert Plant. The New Yardbirds veranderen hun naam in Led Zeppelin en de rest is geschiedens. Ook dáár was Terry Reid bij. Reids tweede lp, Terry Reid, is een flinke verbetering ten opzichte van het debuut. De sound, waarvoor Mickie Most verantwoordelijk is, is nog even wrakkig, maar Reids gitaarspel en machtige stem maken een blijvende indruk op vooral het Amerikaanse publiek. In dat jaar, 1969, kiezen The Rolling Stones Terry Reid als voorprogramma voor hun Amerikaanse Get Yer Ya-Yas Out-tour. De tournee eindigt op een rampzalige manier met de moord tijdens het Altamont Speedway-concert – op macabere wijze in beeld gebracht in de speelfilm Gimme Shelter. Terry Reid smaakt het dubieuze genoegen ook hierbij aanwezig te zijn…


Nadat hij breekt met Mickie Most en zijn artistieke vrijheid herwint, settelt Reid zich in Californië. Maar hij is nog niet verlost van Most; een schadeclaim verhindert Reid drie jaar lang nieuw materiaal op te nemen. De wankelmoedige en wellicht licht schizofrene Reid gaat er bijna aan onderdoor en als op het laatste moment Reids compositie ‘Without Expression’ niet wordt opgenomen op Crosby, Stills, Nash & Youngs Déjà Vu is Reid ten einde raad, niet in de laatste plaats door veelvuldig drank- en acidgebruik. Pas rond 1973 krabbelt Terry Reid op en neemt dan artistieke wraak met het experimentele River. Maar vanwege tegenvallende verkopen zet Reids nieuwe label hem bij het grofvuil. En weer breekt er een moeilijke en deprimerende periode aan, totdat Reids oude Britse vriend, Graham Nash, hem uit de goot redt. Met een nieuw platencontract, verfrist elan en de productionele steun van Nash, gaat Reid zowel in Hollywood als in Nash’ huisstudio in San Francisco werken aan de opnamen van Seed Of Memory. Reid en Nash worden hierbij gesteund door topmuzikanten als gitarist David Lindley en pedal steel-gitarist Ben Keith, en Reids vaste bassist Lee Miles. De invloed van Nash is overduidelijk: zijn harmonievocalen zijn uit duizenden te herkennen; Reids stem lijkt sterk op die van David Crosby en de countrysound roept Neil Young in herinnering. Seeds Of Memory laat daarentegen ook meer dan voldoende de soulvolle kant van Reid zien: ‘Ooh Baby (Make Me Feel So Young)’ is stuwend en groovy, met een voorname rol voor Lee Miles, Reids zwarte bassist;boomp3.com
Toch maakt Reid de meeste indruk in de nummers waarin hij – uiteraard onder invloed van Graham Nash – de sound van CSN & Y adopteert. Nash is nadrukkelijk aanwezig door zijn spel op de elektrische piano en door zijn – het zij gezegd – schitterende harmonievocalen die wondermooi samenvloeien met Terry Reids doorleefde stem. De prachtige reeks liedjes die kant 1 van Seed Of Memory bevolken zijn ingetogen en hebben een kalmerende werking. Door het sfeervolle pedal steel-spel en de harmoniezang hebben ‘Faith To Arise’,boomp3.com ‘Brave Awakening’ boomp3.comen ‘To Be Treated Rite’ boomp3.comhet effect van een warme golfstroom. Terry Reid is hier helemaal een Californisch zonnekind dat gelouterd is door levenservaringen – waardoor Seed Of Memory op een lijn staat met het solowerk van Neil Young, David Crosby en Stephen Stills. Het weergaloze titelnummer ‘Seed Of Memory’ bewijst dit ten overvloede.boomp3.com Niet alleen bedient Reid zich hierin van het typische Westcoast-idioom – Though the winds of change may rearrange the country / Let it also sow the seed of memory – maar Reids gitaarspel en vocaal meesterschap maken in samenhang met de pedal steel en Nash tweede stem van deze fraaie compositie een weergaloze luisterervaring.
Ook naar de mening van Arthur is dit album een waar meesterwerk en een van de toppers in mijn verzameling

Terry Reid is niettemin een cultfiguur gebleven en is vermoedelijk gedoemd tot de marginaliteit. Pech bleef hem achtervolgen want daags nadat Seed Of Memory werd uitgebracht ging Reids platenlabel, ABC Records, bankroet. De latere platen – Rogue Waves in 1979 en The Driver in 1991 – hebben geen verandering gebracht in Terry Reids status; die van een tamelijk obsure legende, maar een legende niettemin.
Terry Reid is tot op de dag vandaag nog steeds aktief op diverse podia over de hele wereld,geuige onderstaande opnames.

En wat zou er gebeurd zijn als hij in 1968 ja had gezegd tegen Jimmy Page, in 2oo8 samen met Alison Krauss op een podium?