Wat een geweldig festival moet dat toch geweest zijn ,de voorloper van de huidige jazz/Pop/Blues festivals.Prachtige beelden van het publiek ,wat ook toen al behoorlijk uit zijn dak ging.Dit is een gedeelte van de set van de magistrale Louis Armstrong met zijn band The all Stars
Up a Lazy River
Tiger Rag
Rockin' Chair--Louis Armstrong & Jack Teagarden
When The Saints Go Marchin' In
The All-Stars met o.a Trummy Young - Trombone; Billy Kyle - Piano en Danny Barcelona - Drums.
Louis Daniel Armstrong (New Orleans, 4 augustus 1901 – New York, 6 juli 1971) was een Amerikaans jazztrompettist, zanger en entertainer. Zijn bijnaam was Satchmo of Satch, een afkorting voor Satchelmouth (buidelmond). Hij was ook bekend als Dippermouth, net als Satchmo een referentie aan zijn grote mond. Door vrienden en collega's werd hij meestal aangesproken met Pops, een naam die hij zelf ook voor anderen gebruikte (met uitzondering van Pops Foster, die hij steevast George noemde).
Hoewel zijn carrière begon in de jaren twintig, kennen zelfs huidige generaties hem nog van nummers als What a wonderful world, Hello Dolly en It takes two to tango, die hij met zijn karakteristieke, rauwe stem vertolkte.
donderdag 4 augustus 2016
woensdag 3 augustus 2016
David Gilmour - Tienen, Belgium July 27th 2016
'Rattle That Lock' tour
David Gilmour - High Hopes door morrisanddylan
Thanks To The Taper(s)!! Great Work.
"High Hopes" is the eleventh and final track from the 1994 Pink Floyd album The Division Bell, composed by David Gilmour with lyrics by Gilmour and Polly Samson. Its lyrics speak of the things one may have gained and lost in life, written from Gilmour's autobiographic perspective. Gilmour has said that the song is more about his early days, and leaving his hometown behind, than about the seeds of division supposedly planted in Pink Floyd's early days.
David Gilmour - High Hopes door morrisanddylan
Thanks To The Taper(s)!! Great Work.
"High Hopes" is the eleventh and final track from the 1994 Pink Floyd album The Division Bell, composed by David Gilmour with lyrics by Gilmour and Polly Samson. Its lyrics speak of the things one may have gained and lost in life, written from Gilmour's autobiographic perspective. Gilmour has said that the song is more about his early days, and leaving his hometown behind, than about the seeds of division supposedly planted in Pink Floyd's early days.