Van Morrison & Chris Farlow - Stand By Me (Gent 23 July 2005)

Friday July 17 2015,is the 10th anniversary of Van Morrison gave a concert at the Ghent Jazzfestival.Op this day,10 years later, we do it one more time , same city, same location and probably the same weather. (Hot!) 10 years ago, a great party , hopefully this evening again!
 I'm there !!!

                Stand By Me (Thanks to the taper!)

Roy Buchanan(23September, 1939 - 14 Augustus 1988 )

Roy Buchanan wordt al jarenlang beschouwd als een van de beste, maar ook een van de meest onderschatte meest blues/rock-gitarist .Gitaristen als Jeff Beck, zijn pupil Robbie Robertson en ook Billy Gibbons zijn sterk door hem beinvloed.


When a Guitar plays the Blues (Part one)Roy Buchanan Live at Joseph's Foodliner
San Antonio, TX ,17 October 1987

Roy werd geboren in Ozark, Arkansas, op 23 september 1939, maar hij groeide op in Pixley, Californie. Hij begon al op 7-jarige leeftijd gitaar te spelen, waarbij hij begon op steel guitar en als 13-jarige wisselde naar de elektrische gitaar. Zijn instrument werd de Fender Telecaster. Toen hij 15 was besloot hij zich volledig op de muziek te concentreren. Hij verhuisde naar Los Angeles waar toen al een levendige blues en r&b-scene heerste. Kort nadat hij in Los Angeles arriveerde werd de jonge Roy onder de hoede genomen van Johnny Otis, waar hij de blues leerde spelen mensen als Jimmy Nolen (later bij James Brown), Pete Lewis en Johnny 'Guitar' Watson.


When a Guitar plays the Blues (Part two)Roy Buchanan Live at Joseph's Foodliner
San Antonio, TX ,17 October 1987

Vanaf het midden van de vijftiger jaren leidt Roy zijn eigen rockband, the Heartbeats, die al snel de begeleidingsband wordt van de rockabilly-artiest Dale Hawkins, bekend van "Suzy Q". In het begin van de zestiger jaren verhuist Buchanan nog een keer, nu naar Canada, waar hij speelde met Ronnie Hawkins. De bassist van Ronnie Hawkins' band The Hawks leert van Roy Buchanan de fijne kneepjes van het gitaarspel. Nadat Buchanan de band verlaat neemt deze de rol van sologitarist of en hij - bekend als Robbie Roberston - wordt de leider van een van de meest gewaardeerde bands: The Band. Buchanan werkt in de zestiger jaren verder als begeleider van diverse artiesten en als sessiegitarist voor mensen als Freddie Cannon, Merle Kilgore, Bobby Gregg en vele anderen, voordat hij zich vestigt in Washington D.C. en daar zijn eigen band vormt.


Down by the River (Neil Young)

Ondanks het feit dat hij onder zijn eigen naam nog geen enkele opnames heeft gemaakt begint zijn reputatie onder collegamuzikanten als John Lennon, Eric Clapton en Merle Haggard steeds groter te worden. Hij schijnt zelfs een aanbod gekregen te hebben om zich aan te sluiten bij the Rolling Stones toen deze een vervanger zochten voor Brian Jones. Dit aanbod werd door hem afgeslagen. Al deze aandacht resulteerde uiteindelijk in 1971 in een televisiedocumentaire van een uur over Buchanan, welke de toepasselijk "The Best Unknown Guitarist In The World" kreeg. Dit leidde uiteindelijk in een platencontract met Polydor. In de rest van de zeventiger jaren bracht hij meerdere solo-albums uit, waaronder zijn debuut "Roy Buchanan", "That's What I'm Here For" en "Live Stock", voordat hij wisselde naar Atlantic waar nog een aantal albums volgden. In de tachtiger jaren raakte hij gedesillusioneerd in de muziekindustrie vooral omdat deze hem meer in de mainstream richting wilde duwen.


Wayfairing Pilgrim Toegift Rockpalast Concert 24 Feburary 1985

Hij nam dan ook van 1981 tot 1985 even een pauze. Gelukkig wist het blueslabel Alligator uit Chicago hem te overtuigen weer een album op te nemen. Hij bracht bij hen in de komende jaren de albums "When A Guitar Plays The Blues", "Dancing On The Edge" en "Hot Wires" uit. Zijn come-back bracht hem ook naar Europa. Helaas sloeg op het hoogtepunt van zijn carriere het noodlot toe. Op 14 augustus 1988 werd hij door de politie in Fairfax, Virginia gearresteerd voor openbare dronkenschap en werd hij voor een nacht opgesloten. Een politieman ontdekte bij een nachtelijk routinecontrole dat Roy Buchanan zichzelf in zijn cel had opgehangen. Hiermee kwam helaas een einde aan het leven van een van de beste (maar zeker ook een van de meest onderschatte) gitarist aller tijden
.

Rory Gallagher - I Could've Had Religion

The song "I Could've Had Religion" was Gallagher's salute to what he called the "redemption style blues" of Reverends Robert Wilkins and Gary Davis. After hearing the song on this album Bob Dylan expressed interest in recording it and assumed it was a traditional blues number rather than an original song by Gallagher.




Live at the Marquee London April 1972