Tom Waits at David Letterman 7-9-2012

Chicago (David Hidalgo on guitar)

North Sea Jazz Festival (Vrijdag 6 July 2012)John Hiatt,Van Morrison,Spectrum Road.

                                          Foto Arthur
Een ding moet ik de bezoeker van dit festival aanraden,plan van tevoren de concerten die je wilt zien anders zie je weinig.Het is er dermate druk ,dat als je dit niet doet je de kans loopt je favoriete optredens te missen.
Ik had zelf uiteraard gekozen voor  Van Morrison,John Hiatt en Spectrum Road en voor de rest zou ik wel zien. Ik was mooi op tijd voor de opener van het festival John Hiatt


Crossing Muddy Waters
Sinds de jaren 80 John al diverse keren op zien treden en eigenlijk altijd goed.Ook deze keer weer een prima optreden met veel oude nummers ,maar ook nieuw werk van zijn laatste album.Dirty Jeans And Mudslide Hymns . Zoals altijd weer een prima band erbij met een hoofdrol voor gitarist Doug Lancio.
Hoogtepunten het prachtige Cry Love,Thing Called Love en de toegift Riding With The King waarbij John en Doug heerlijk uit hun dak gingen.

Fever
John Hiatt was zo goed dat ik wat aan de late kant was om een plaatsje vooraan te bemachtigen.Maar vanaf ongeveer de tiende rij had ik toch een mooi zicht op het podium.Het begin met Brown Eyed Girl vond ik wat aan de slappe kant,maar gaandeweg het optreden werd het steeds beter.Met bovenstaand nummer kwam de stemming er in,de band was in prima vorm.Real Real Gone/You Send Me(SamCooke)Haunt of Acient Peace,Bey Bey Blackbird een prachtige medley met Time Is Running out/Too Late Too StopNow ,het werd steeds mooier.


Unchained Melody/Time is running Out?
Toen Moondance in een mooie "jazzy"uitvoering,de stemming kwam er steeds beter in ,maar toen een vervelend incident.Het zaalgeluid viel weg,Van en die band hadden niets in de gaten en speelden rustig door.
Publiek natuurlijk joelen en zwaaien(ik moest even aan Peer denken), maar toen na een minuut of tien het geluid weer terug kwam barstte er een donderend gejuich los.Van begreep er niets van en vroeg aan de bassist wat er aan de hand was.Toen snapte hij het,bood min of meer zijn excuus aan,hij dacht dat in een rugbywedstrijd beland was of zo iets.Het leek of the spanning gebroken was,I,m not feeling it Anymore,All in the Game,alle remmen gingen los,er werden zelfs grapjes over en weer gemaakt (there is a different between playing in England or Europe ,we are trying to get serious about drama this time,only in England they call this gigg grumpy")Ballerina ,helaas zonder gitaar,die bleef de hele avond in de standart,maar toch ook in een mooie uitvoering,daarna Van het podium af,en natuurlijk nog even terug voor G.L.O.R.I.A. Al bij al een van de betere V.M concerten van de laatste jaren.Benieuwd naar het nieuwe album komend najaar,maar wat mij betreft is Van The Man weer helemaal terug van (even)weggeweest.
En om met Van te spreken ,Big hand for the band!
 Chris White (saxophone)Alistair White (trombone)Dave Keary (guitar)Paul Moore (keyboards)Paul Moran (bass)Jeff Lardner (drums)Rod Quinn (percussion)

Na twee prachtige concerten is het tijd om de inwendige mens wat te versterken,en dat is op dit festival absoluut geen probleem.Eten en drinken uit alle streken van de wereld.En je loopt er een bekende Nederlander tegen het lijf,jawel Jules Deelder ,de nachtburgemeester van Rotterdam.

 

 Toen op weg naar mijn  derde reden voor mijn mijn bezoek aan dit festival,het optreden van Spectrum Road.

Geweldig optreden van deze superband met Jack Bruce(bass/zand)John Medeski(key,s)Cindy Blackwell(drums) en Vernon Reid(gitaar).Ik hoorde dat vele bezoekers halverwege het concert de tent verlietem ,misschien te hard?Ik had er in ieder geval geen moeite mee.Het was prima afsluiting van een mooie dag.Drie prachtconcerten op een dag,wat moet een mens nog meer.Op weg naar de uitgang pikte ik nog een stukje van Chick(met Neil Rodgers)mee,erg grappig.