The Band bestond uit de Canadezen Robbie Robertson (gitaar, piano), Richard Manuel (piano, mondharmonica, drums, saxofoon, keyboard, zang), Garth Hudson (keyboard, piano, clavinet, accordeon, synthesizer, saxofoon), Rick Danko (basgitaar, viool, trombone, zang) en de uit Arkansas afkomstige Levon Helm (drums, mandoline, gitaar, basgitaar, zang). Naast hun 'vaste' instrument (hier als eerste genoemd) bespeelden zij allemaal veel andere instrumenten, zodat zij vaak van plaats wisselden. Vooral de klassiek opgeleide Hudson was een buitengewoon veelzijdig musicus. Zijn wonderlijke orgelklanken gaven de muziek een speciale klankkleur die door velen is nagebootst, maar door weinigen geëvenaard. Manuel, Danko en Helm, elk met een zeer markant stemgeluid, deelden de vocale partijen en Robertson, die zelden zong, was de voornaamste componist en tekstschrijver. Hun producer John Simon (wel het zesde Band-lid genoemd) nam ook als sessiemuzikant aan de opnamen deel.
CrippleCreek
Op het hoogtepunt, rond 1970, stond The Band in zeer hoog aanzien bij een grote groep muzikale fijnproevers, maar bijna nog meer bij popcritici en collega-muzikanten. Zo verklaarde Eric Clapton, die geregeld met hen samenwerkte, meer dan eens dat hij het allerliefst lid van The Band zou zijn geworden. Voor het publiek waren ze een groep hardwerkende musici zonder sterallures, die liever hard met elkaar werkten aan perfectionering van hun songs dan achter drank en vrouwen aan te gaan. Later werd duidelijk dat ook zij toch niet ongevoelig waren voor de aandacht van groupies en de verlokkingen van drank en drugs. Ook hier ging dit gepaard met een verlies aan frisheid en creativiteit. Toen Robbie Robertson te kennen gaf dat hij genoeg had van het rondtrekken met "this alcoholic freakshow", leidde dit het einde in van The Band in zijn oorspronkelijke samenstelling, ook al werd dat einde groots gevierd.
Time To Kill
Het feit dat Robertson op grond van zijn rol als songwriter de rechten op het merendeel van de composities opeiste, zou later een bron van veel onenigheid tussen de leden worden. De anderen hadden er spijt van dat zij na het uiteenvallen van The Band hun rechten voor een eenmalige afkoopsom aan Robertson hadden verkocht. Vooral tussen Helm en Robertson is het nooit meer goed gekomen. Helms argument was (en is nog steeds) dat de songs van de Band het resultaat waren van intensief groepswerk en dat de speciale 'sound' van de groep in gezamenlijkheid tot stand kwam.
The Weight
In 1976 namen de bandleden afscheid in Winterland in San Francisco met een groots concert The Last Waltz op 24 november, de Amerikaanse nationale feestdag Thanksgiving. Hierbij werd The Band geholpen door een compleet orkest en een lange lijst van gasten onder wie Ronnie Hawkins, Bob Dylan, Muddy Waters, Neil Young, Joni Mitchell, Dr. John (Mac Rebennack), Van Morrison, Eric Clapton, Neil Diamond en de dichter Lawrence Ferlinghetti, die het gedicht Loud Prayer voordroeg.
This Wheels on Fire
The Band (in de oorspronkelijke samenstelling) werd in 1989 ingevoerd in de Canadian Music Hall of Fame en in 1993 in de Rock and Roll Hall of Fame.
De live opnames zijn van de VPRO TV Regiseur-Roelof Kiers Geluid- Jan Rap Camera -Peter Bos
